ΚΟΚΚΑΛΟ

ΑΠΟ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024 | ΤΕΤΑΡΤΗ & ΠΕΜΠΤΗ | ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 20.00 | ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ.

ΘΕΑΤΡΟ ΣΗΜΕΙΟ Χαρ. Τρικούπη 4, Καλλιθέα | 210.9229579

Η λυτρωτική ροκ τελετουργία που καθήλωσε το κοινό της Νέας Υόρκης επιστρέφει στην Αθήνα για λίγες μόνο παραστάσεις.

Μετά από δύο σεζόν στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης (2021-22 & 2022-23) και πραγματοποιώντας 22 SOLD OUT παραστάσεις τη σεζόν 2023-2024 στο Θέατρο Σημείο, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές, υποψηφιότητα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στα Βραβεία Κοινού του Αθηνοράματος, έχοντας πραγματοποιήσει τριπλό ιστορικό sold out τον περασμένο Μάιο στο περίφημο The Tank Theatre της Νέας Υόρκης και ταξιδεύοντας σε Σόφια και Φιλιππούπολη, το πολυσυζητημένο «Κόκκαλο» σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη, μια από τις σημαντικότερες ελληνικές παραστάσεις των τελευταίων χρόνων, επιστρέφει στην Αθήνα, για να παρουσιαστεί από τις 16 Οκτωβρίου 2024 και μόνο για 10 παραστάσεις, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 20.00 στο Θέατρο Σημείο. Ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο της Ιόλης Ανδρεάδη και του Άρη Ασπρούλη για τη ζωή και το έργο του Αντονέν Αρτώ. Με τον Γεράσιμο Γεννατά σε ένα ανεπανάληπτο ερμηνευτικό σόλο και τον ιδιοφυή μουσικό περφόρμερ Γιώργο Παλαμιώτη ζωντανά μαζί του επί σκηνής.

ΚΟΚΚΑΛΟ

μια λυτρωτική ροκ τελετουργία για τη ζωή και το έργο του Αντονέν Αρτώ

Το Έργο

Το 1935 ο Αντονέν Αρτώ επινοεί μια εντελώς νέα θεατρική φόρμα, το «Θέατρο της Σκληρότητας», και για να τη βάλει σε εφαρμογή δημιουργεί την παράσταση «Οι Τσέντσι» – μία πεντάπρακτη τραγωδία, για τον ξακουστό, αιμοδιψή και αιμομίκτη κόμη της Ρώμης, που βρέθηκε δολοφονημένος, μ’ ένα στιλέτο στο μάτι, από την ανήλικη κόρη του. Το έργο κάνει πρεμιέρα τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, στο θέατρο Folies Wagram στο Παρίσι, και παρά τις προσδοκίες αποτυγχάνει παταγωδώς.

Ο Αρτώ αποφασίζει πως δεν θα σκηνοθετήσει ξανά ποτέ, ταξιδεύει ασταμάτητα αναζητώντας τη λύτρωση και στο τέλος συλλαμβάνεται για αλητεία. Το 1938 χαρακτηρίζεται επισήμως ως «παράφρων» και οδηγείται δια της βίας στο ψυχιατρείο, στο οποίο θα παραμείνει έγκλειστος για εννέα χρόνια. Την τελευταία μόνο χρονιά θα υποβληθεί σε περισσότερα από 51 ηλεκτροσόκ. Εκεί αποκτά την εμμονή ότι έρχονται στον ύπνο του και του δηλητηριάζουν τα όνειρα κάνοντας μάγια, εκεί πέφτει σε κώμα και ευτυχώς ξύπνα την ώρα που τον οδηγούν στο νεκροτομείο, εκεί ο ξακουστός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος Ζακ Λακάν θα θριαμβολογήσει πως «επιτέλους ο κύριος Αρτώ θεραπεύτηκε και δεν θα χρειαστεί να ξαναγράψει τίποτα πια». 

Το 1946 και λίγο πριν τον θάνατό του, αποκτά ξανά ελευθερία κινήσεων, έχοντας υποστεί ωστόσο ανεπανόρθωτες βλάβες από τις επίσημες θεραπευτικές μεθόδους. Οι «Φίλοι του Αντονέν Αρτώ» οργανώνουν μια ειδική βραδιά αφιερωμένη στο έργο του στο Θέατρο «Σάρα Μπερνάρ», αλλά η είσοδος στον ίδιο απαγορεύεται, εξαιτίας του φόβου που προκαλεί η εξασθενημένη του φιγούρα και η πιθανότητα ενός ακόμα θηριώδους ξεσπάσματος, όπως αυτά που συνήθιζε ενώπιων ακροατηρίου και από τα οποία ηρεμούσε μόνο εάν τον φιλούσε ένας φίλος του στο μέτωπο.. Ο άνθρωπος τον οποίο συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν στέκεται μόνος έξω από τις κλειστές πόρτες, ενώ σύσσωμη η καλή κοινωνία των Παρισίων απολαμβάνει τις αναγνώσεις των κειμένων του. 

Η παράταση «Κόκκαλο» ξεκινάει με την φανταστική υπόθεση ότι μετά το παραπάνω περιστατικό ο Αρτώ, απογοητευμένος, αρνείται την ελευθερία του και επιστρέφει οικειοθελώς στο κελί του, αποφασίζοντας να ξυπνήσει τα εκφραστικά του μέσα για να μεταμορφωθεί ο ίδιος στον πιο βιρτουόζο περφόρμερ και να δώσει ένα τελευταίο σόλο, μια παράσταση-ξέσπασμα, μπροστά σε ένα κοινό ανυπόκριτο. Ένα κοινό που θα πλάσει με το μυαλό του. Ένα κοινό που γεννήθηκε για να τον αγαπά.

Απομονωμένος στο άσυλο, ο Αρτώ στήνει από την αρχή το παλιό σκηνικό των «αποτυχημένων» Τσέντσι, φέρνει την ψυχή του στο προσκήνιο, την ξεγυμνώνει και την τραγουδά με πάθος και μαεστρία. Σε ένα ονειρικό τοπίο μνήμης και με το ρυθμό της μουσικής, ακολουθεί την κάθοδο μιας βαθιάς και ανείπωτης εξομολόγησης.

Καλλιτέχνης, ιδιοφυής, επαναστάτης, αναθεωρητής, ποιητής, δάσκαλος, παραληρηματικός, επιθετικός, επιληπτικός, αυτοκαταστροφικός και βαθιά, πολύ βαθιά ερωτευμένος και ερωτικός, συνθέτει με τρόπο προβοκατόρικο την τελική του ετυμηγορία απέναντι στον σύγχρονο καθωσπρεπισμό, βγάζοντας τη γλώσσα στην κοινωνική υποκρισία και τις επινοημένες αυθεντίες του καιρού μας και επαναφέροντας το «Θέατρο της Σκληρότητας» στη θέση που του ανήκει: μέσα στις φλογισμένες καρδιές των εξεγερμένων.

Ένας ηθοποιός, ένας προφήτης, ένας άγιος, ένας μάρτυρας, μια φιγούρα που πέρασε από τα μάτια μας και χάθηκε, ένας όμορφος άντρας, ένας σοφός, ένας δάσκαλος, ένας παράφρων. Ο Αρτώ ήταν όλα μαζί. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε προσπάθεια να παρουσιαστεί ή να κατανοηθεί η περίπτωσή του πρέπει να πάρει ως αφετηρία την ίδια του τη ζωή. Αυτός είναι ο αληθινός ήρωας των έργων του: ό,τι έκανε, ό,τι του συνέβη, ό,τι έπαθε, όσα υπέφερε είναι απείρως σημαντικότερα από οτιδήποτε άλλο μπορούμε να πούμε για αυτόν. Πρόκειται για αρχετυπικό ήρωα της εποχής μας, έναν ήρωα που θυσιάζεται εξαιτίας του τεράστιου ψυχικού του εκτοπίσματος. Ο Αρτώ είναι ένας μύθος. Η δημιουργία αυτού του μύθου και της εικόνας που τον ενσαρκώνει είναι το επίτευγμα της ζωής του. Και -όπως συμβαίνει με τους ήρωες όλων των μύθων- ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε πρόσβαση στο τι πραγματικά αντιπροσωπεύει είναι να ακολουθήσουμε πιστά την πορεία του, από το μαρτύριο προς τον θάνατο. [Μάρτιν Έσσλιν]

Το σύμπαν του Αρτώ, η προσωπικότητά του, όσα τον βασάνιζαν -τα πάθη του, η αρρώστια του, οι απογοητεύσεις του- αλλά και, κυρίως, όσα υπερνικά για να μας καταθέσει τον ιδιοφυή του λόγο αποτελούν την πρώτη ύλη του πρωτότυπου θεατρικού έργου Κόκκαλο.

Στο τρίτο τους έργο για τον Αντονέν Αρτώ (Αρτώ /Βαν Γκογκ, avec un pisto let – 2015, Οικογένεια Τσέντσι – 2015, Κόκκαλο – 2022) η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης επιχειρούν μια κατάδυση στην ψυχή και στο μυαλό του επιδραστικότερου διανοητή του σύγχρονου θεάτρου. Εκεί όπου συμπυκνώνεται ολόκληρη η μάχη ενός θεάτρου που θέλει να κινείται έξω από το κατεστημένο, ενός θεάτρου που θέτει ως στόχο να γίνει θεραπευτικό για τον άνθρωπο αφυπνίζοντας το υποσυνείδητό του, ενός θεάτρου που μπορεί πραγματικά να αλλάξει τον κόσμο.

ΑΓΟΡΑ