Ο θεατρικός μονόλογος του Βασίλη Κατσικονούρη «Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα», που χάρισε στον Γιώργο Νινιό το βραβείο καλύτερης αντρικής ερμηνείας για το 2022 από τους αναγνώστες της Athens Voice, επιστρέφει, μετά από μια θριαμβευτική περιοδεία, στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός για έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων. Η καταξιωμένη στην Κύπρο ερμηνεύτρια και σκηνοθέτρια Ερμίνα Κυριαζή και ο διακεκριμένος ηθοποιός Γιώργος Νινιός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αφηγηθούν μια ιστορία γεμάτη χιούμορ και συγκίνηση με κύρια θέματά της την ανδρική μοναξιά και τη ματαίωση, μαζί όμως με ένα βαθύ αίσθημα αξιοπρέπειας, ως πυξίδα και ως ύστατη νίκη σε πείσμα της ήττας και της φθοράς. Ο Τσιτάχ, ένας πολύπειρος βετεράνος τερματοφύλακας της Εθνικής Ελλάδος, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του, προσκεκλημένος από ένα σχολείο για να μιλήσει στα παιδιά για την αξία της άμιλλας και τα αθλητικά ιδεώδη. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού, εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και την καριέρα του ξετυλίγοντας σιγά-σιγά το κουβάρι της ύπαρξης του, από τη δόξα, τα πλούτη και τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι το μηδέν και το περιθώριο.
Λίγα Λόγια για το Βιβλίο
Ο Τσιτάχ, ένας απόμαχος τερματοφύλακας, παλιά δόξα του ελληνικού ποδοσφαίρου, προσκεκλημένος από ένα σχολείο, στο πλαίσιο της Ημέρας Αθλητισμού, για να μιλήσει στους μαθητές για τα αθλητικά ιδεώδη, κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της μακροχρόνιας πορείας του. Εξιστορεί γεγονότα και εμπειρίες από τη ζωή και την καριέρα του ξετυλίγοντας σιγά σιγά το κουβάρι της διαδρομής του, από τη δόξα και τα πλούτη μέχρι το μηδέν και το περιθώριο.
«Φέρει το παρώνυμο “Τσιτάχ”, με όποιες σημασιολογικές και ειδολογικές προεκτάσεις παράγει: ταχύτητα, ευλυγισία, ακρίβεια, δύναμη. […] Διπλό είναι το χρέος που καλείται να εκτελέσει, ή με άλλα λόγια το “τέρμα” που οφείλει να υπερασπιστεί: οι διαπροσωπικές του σχέσεις με την αγαπημένη του και τον αδελφικό του φίλο και ο αυτοσεβασμός του […]. Το βαθιά αυτοσαρκαστικό φινάλε υπονομεύει την ίδια την έννοια και την αυταξία της αξιοπρέπειας, που μόλις προτάθηκε, ως το ύστατο ράκος που διασώζει από την τρομακτική γύμνια της ύπαρξης. Ο Τσιτάχ αποχωρεί μόνος και ηττημένος, ίσως ο πιο βαθιά, ο πλέον συντριπτικά ηττημένος και μοναχικός ήρωας του Βασίλη Κατσικονούρη», αναφέρει καίρια και εύστοχα η θεατρολόγος Κατερίνα Θεοδωράτου.