Ένα πρώτο δείγμα δραματουργικής έκφρασης του Γεράσιμου Γασπαρινάτου αποτελεί το θεατρικό έργο Μέλαθρα, δολάρια, σουίτες, πετρογκάζ. Πρόκειται για μια σπαρταριστή έμμετρη φάρσα, υπόδειγμα ρυθμικής αίσθησης, ειρωνικής και «ακροβατικής» γλώσσας. Η φαινομενική απλότητα των στίχων κρύβει έναν τεχνικό άθλο, αποτελεί μία σύγχρονη ποιητική οντότητα γεμάτη ισορροπημένες αντιθέσεις.
Η λαχτάρα του Νεοέλληνα για μια καινούρια εποχή κυριαρχεί ως θεματική (καινούρια εποχή για το χωριό γλυκοχαράζ’,με μέλαθρα, δολάρια, σουίτες, πετρογκάζ) παραβλέποντας άλλους παράγοντες επιζήμιους για τους ίδιους τους ήρωες, για τη μικρή τους κοινωνία, για τον τόπο τους γενικότερα. Είναι ένα έργο θαυμαστό, που αξίζει να παρουσιαστεί σκηνικά, να παρασταθεί, να γίνει γνωστό και να λάβει το ανάλογο αντίκρισμα.
