Η πέμπτη ποιητική συλλογή του Βασίλη Μαρουλά υμνολογεί τον έρωτα και αφορίζει την απάθεια. Στο πρώτο μέρος, «Περί λαγονίων βρυχηθμών», καταγράφει στιγμές που βίωσε το πάθος άλλοτε ως θύμα κι άλλο ως θύτης πάντα, όμως, συναινώντας στην προδοσία του απόλυτου και γνωρίζοντας εκ των προτέρων τη ματαιότητα της αναζήτησης του παντοτινού. Ως ένας ακόμη ερωτευμένος με τον έρωτα, τον αναζητά παντού κι όπου τον βρίσκει κρατάει αναμνηστικά μέσα στο σακί του χρόνου που πάντα βιάζεται και τρέχει. Στο δεύτερο μέρος, «Ετερόκλητοι βρό(γ)χοι», ως μέλος του κοπαδιού των κοινών θνητών, παρατηρεί τις σφαγές στα Κολοσσαία της καθημερινότητας ως μια συνήθη διαδικασία και τις διακυμάνσεις στις τιμές πώλησης των ανθρώπινων αξιών στα ανταλλακτήρια αξιωμάτων. Είναι άραγε η μοναχικότητα μια πράξη επαναστατική ή μια παράδοση άνευ όρων στην πλήρη απογοήτευση; Το μέλλον (αν έρθει) θα δείξει ποιο είναι το σωστό.
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΡΟΥΛΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ
Από την Κάπα Εκδοτική κυκλοφορούν οι ποιητικές συλλογές του Βασίλη Μαρουλά: «Εκεί…» [2008], «Έρωτες και μάχες αυτοτελείς» [2010], «Καθ’ οίκον περιορισμός» [2020], «Μπλάνες και κουμούλια» [2022].
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ «ΕΙΔΗ ΦΡΙΚΟΣ»
Δαίμονες τρέμοντες μπροστά στον έρωτα και στην οργή του απελπισμένου. Έρωταςκαιεπανάσταση, σε μία λέξη για να μη βρει χώρο το διαζευκτικό «ή». Πάντα μαζί πάνε αυτά σαν βάση που επάνω της μπορούν να χωρέσουν χιλιάδες άλλα. Διότι ο άνθρωπος είναι απ’ όλα. Οι συνθήκες είναι ορμόνες που θα αυξήσουν τα κάποια απ’ όλα και θα τον κάνουν μοναδικό μεταξύ μοναδικών. Κι όταν συνειδητά ο άνθρωπος αποδεχτεί τον εαυτό του, όπως οι συνθήκες τον διαμόρφωσαν και γνωριστεί με το είναι του, τότε μόνο θα μπορέσει να εξελιχτεί, να ερωτευτεί τον έρωτα, να βρει τη δύναμη να πολεμήσει όσα κάτω τον πατάνε. Να κάνει την ομολογία του ανεπηρέαστος από τις επιπτώσεις. Τότε οι δαίμονες θα υποκύψουν κι από εφιάλτες θα γίνουν υπηρέτες, οι φόβοι θα μετατραπούν σε αποφάσεις αναζήτησης εξόδου από τα αδιέξοδα και η κατάθλιψη μηχανισμός εκγύμνασης ψυχής και πνεύματος. Ο σεβασμός και η τρυφερότητα είναι οι σκοπιές που μπορούν να μας προφυλάξουν από την επίθεση της χυδαίας και πλαστής ευτυχίας που κατασκεύασε ο καταναλωτισμός. Μιας ευτυχίας που μας εθίζει σε σημείο να πουλάμε κάθε αξία και αρχή μας για να αγοράσουμε την επόμενη δόση. Μόνο αν βαθιά ερωτευτούμε τη ζωή θα μπορέσουμε να επαναστατήσουμε ενάντια σε όσους μας τη μαγαρίζουν. Ενάντια σε όσους μας έχουν πείσει ότι η ζωή μας τους ανήκει και μόνο υπό αυστηρές προϋποθέσεις και πλήρη υποταγή θα μας δωρίζουν παρατάσεις. Αυτές οι σκέψεις γέμισαν τα «Είδη Φρικός». Μια ανάγκη, δηλαδή, να χαϊδευτώ με λέξεις που καταλαγιάζουν την οργή μου και γίνονται πυγολαμπίδες στα σκοτάδια μου. Με λένε Βασίλη Μαρουλά, ζω στην Καβάλα και προσπαθώ διαρκώς να σώζω τις ελπίδες μου από μια πραγματικότητα που κάποιοι προσπαθούν να τη μετατρέψουν σε θανατηφόρο νόσο ονείρων.
ΥΓ: Και αν σε κάποιους στίχους ή στροφές φαίνεται να αυτοαναιρούμαι, δεν είναι επειδή τις πήρα πολύ ανοιχτά, αλλά επειδή είπαμε, είμαι άνθρωπος και είμαι απ’ όλα!
