ΜΗΝΑΣ ΒΙΝΤΙΑΔΗΣ | Ο ΚΑΤΩ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ
Η Ελλάδα της κρίσης είναι η Ελλάδα του χτες και του αύριο; Η πατρίδα μας; Αυτή που ξέρουμε, που αγαπάμε και αναθεματίζουμε την ίδια στιγμή; Η ίδια είναι. Μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν. Όχι αυτοί που γράφουν την ιστορία, μα αυτοί που είναι η ιστορία. Δυο απ’ αυτούς τους ανθρώπους συναντιούνται ένα απόγευμα. Τυχαία; Αδιάφορο. Ποια είναι η αφορμή; Ούτε αυτό μετράει. Σημασία έχει ότι για μερικές ώρες βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο, σε μια μονομαχία του παράλογου με τη λογική.
Αν υπάρχει παράλογο κι αν ξέρουμε τι είναι λογική… Ο ένας είναι ο Χρηματιστής κι ο άλλος ο Άστεγος. Ένας γιάπις κι ένας κλοσάρ, ή, πιο σωστά (και πιο ελληνικά…), ο ένας είναι ο “Νεόπτωχος” κι ο άλλος ο “Νεοάστεγος”. Ανάμεσά τους ένας τοίχος, διάφανος σαν καθρέφτης. Ένα μυστικό και μια αλήθεια. Η πραγματικότητα και η φαντασία. Ποιος είσαι εσύ; Ποιος είμαι εγώ; Ποιοι είμαστε “εμείς” και ποιοι οι “άλλοι”; Όταν πέσει η αυλαία θα ξέρουμε την απάντηση…
